Tabiyki Unutmadık...
Sabah kalktığımda takvime gözüm iliştiğinde içim bir buruk oldu. 17 Ağustos depreminin 10. yılı. Hayatını kaybedenlere Allah'tan rahmet diliyorum, yakınlarının da bu zaman zarfında acılarının azalmasını...
Ahmet Abi'den Mektup Var
Telefon konuşmalarımızda mektup yazdığından bahsetmemişti kereta. Supriz oldu bizim için. Fotoğraflarını da koymuş mavi üniformalı. Ne tatlı çıkmış canım benim.. Mektup geldiğinde teyzemler de bizdeymiş. Geyiğine -Ağladınız mı bakim- diye sordum anneme, teyzem ağlamış. Yemekten sonra -sesli oku- dedi annem. -Tamam -dedim mektubun ilk satırını okuyana kadar ağlayabileceğim aklıma gelmemişti. Özlem var elbet ama telefonla da konuştuğumuz için hani öyle duygulanabileceğimi düşünmemiştim. Tabi bunda Ahmet'in şiir gibi cümlelerinin de etkisi büyük. Hepimize kendince bizi anlatan cümlelerle hitap etmiş. Bana'' radyomun en güzel şarkısı, kahvemin şekeri, içimdeki enerji canım ablam '' şeklinde hitap ederek beni benden aldı. Özlemini öyle güzel ifade etmiş ki her cümlede duygu seli yaşadık. Ben de ona mektup yazacağım, fotograf da koymayı düşünüyorum... Mektubun yeri ayrı. Şafak 61...
Yorumlar