Büyümek Ne Zor

''Benim de bisikletim olsa.. Ama kırmızı elbiseden ben de istiyorum'' dertlerinden sonra ''Bir puan daha olursa teşekkür alacağım öğretmenim ''söylemlerine..
Sonrasında üniversite sınavı ve büyümenin ilk zorlu evresine adım atış.
Üniversitede aşk acıları, sınav geçme çabaları ve daha fazla gezme tozma sevdası..
''Artık okul bitsin ülen sıkıldım okuldan'' zerzenişleri...
Hep daha çok büyümeye çalışma.
Bilinmiyor ki büyümek o kadar da güzel bir şey değilmiş..

Özgürlüğünün kısıtlanması, istediğin zaman istediğini hem yaşından hem başından hem bulunduğun konumdan dolayı yapamama. Elin kolun bağlı bir yerde işyerindesin nereye başını alıp gezmeye çıkacaksın.

Bir taraftan hayatını geçindirme ayakta kalabilmek için verilen mücadele gereksinimi. Aman abi geleceğimi kurtarayım da.Hep bir garanticilik hep bir kıçı kurtarma güvenilir bir yere dayama çabası..

Hayat  böyle belki be yavrular...

Hayat bize göre çok kolay değil bazılarına göre çok kolay ve bazılarına göre çok ama çok daha zor..

Yine şükretmeye bağlayacağım olayı yine tevekküle..

Ama ne yapalım isyan edip iyice çökertelim mi ki psikolojiyi..
Sözüm ona büyümek sorumluluk almak hayal edildiği gibi güzel değil. Yine de;

Bisiklet hayali kurup da babasının hiç beklemediği bir anda bisiklet alıp sevinçlere uçan çocugun o saf mutluluğunu kaybetmemesi dileğiyle..

O mutlulukları unutmayalım hiç...